Χριστομάχοι

Χριστέ μου, δεν περίμενα πόλεμο να Σου κάνουν
«Ορθόδοξοι» Πολιτικοί Εσένα να πικράνουν.
Αν θα ερχόσουν σήμερα γι’ αγάπη να μιλήσεις
Θα Σ’ έστηναν σ’ ένα Σταυρό, να ξαναμαρτυρήσεις.

Το μένος και το μίσος τους μεγάλο των αθέων,
δεινότερο και από αυτό των φθονερών Εβραίων.
Ποτέ μου δεν περίμενα να δω τέτοια απιστία
πολιτικών και πολιτών και… άλλων αμαρτία!

Πολλοί παρουσιάζονται και Σε επικαλούνται,
όμως, με νόμους, μ’ απειλές και λύσσα Σε αρνούνται.
Και όσους παπάδες Σ’ αγαπούν και τα ιερά τιμούνε,
τους συλλαμβάνουν κι αυστηρά αυτούς τους τιμωρούνε.

Τι κάνανε οι Άγιοι; Θεία Λειτουργία μόνο!
Θεία Κοινωνία δίνανε σ’ αυτούς που είχαν πόνο.
Το Σώμα και το Αίμα Σου, που όλους θεραπεύουν
και τη γλυκιά ψυχούλα τους, Χριστέ μου, τη γιατρεύουν.

Τάχα πως είναι Χριστιανοί στα Μέσα όλο το λένε·
για τις ψευτιές τους θα ‘πρεπε σε μια γωνιά να κλαίνε
και να ζητούν συγχώρεση που Σε ξανασταυρώνουν,
για να φανεί απ’ τα έργα τους πολύ πως μετανιώνουν.

Μα όσους εκοινώνησαν με μίσος συλλαμβάνουν.
Δήθεν για την υγεία μας κι άλλα πολλά θα κάνουν.
Έρχονται οι ταυτότητες, θα ‘ρθει και το τσιπάκι
κι αν δεν τα πάρεις Χριστιανέ, σε βλέπω σε κελάκι.

Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Αυτοί μας κυβερνούνε
κι οι Μουσουλμάνοι χαίρονται, μέτρα περιφρονούνε:
είκοσι αντάμα περπατούν, κανένας δεν τους κράζει,
μένουνε ατιμώρητοι, κανείς δεν τους πειράζει.

Στη Σάμο και τη Λέσβο μας, την όμορφη τη Χίο
πλήθη στους δρόμους περπατούν κι όχι δύο δύο.
Αχ, ρασοφόροι Δέσποτες, γιατί είστε τρομαγμένοι;
Σε νόμους και σε άρχοντες γιατί είστε υποταγμένοι;

Αντί να το φωνάξετε σ’ όλους τους Κυβερνήτες
η Ευχαριστία φάρμακο είναι για τους πολίτες.
Κανέναν ιερέα μας δεν είδαν να νοσήσει.
Ας πουν οι Επιστήμονες ποιος έχει αρρωστήσει.

Παν σε λεπρούς, φυματικούς, γερόντους και αρρώστους
και κοινωνούνε άφοβα τον Άγιο Θεό τους.
Αυτό είναι ένα απ’ τα θαύματα που γίνονται στη Φύση,
γι’ αυτό ο Δαίμων θέλησε τις Εκκλησιές να κλείσει.

Ω, αγράμματοι, ανίδεοι, φθηνοί δημοσιογράφοι,
για πείτε, γιατί γίνατε σκληροί και Χριστομάχοι;
Για το ψωμί σας νοιάζεστε και για τους Αφεντάδες·
σ’ αυτούς μονάχα κάνετε μεγάλους τεμενάδες.

Άλλος είν’ ο ρόλος σας, να λέτε την αλήθεια
και όχι να καταφεύγετε σε μύρια παραμύθια.
Ψάχνω με τα μάτια μου για να ‘βρω πατριώτες
πολιτικούς και λαϊκούς, Ελλάδας θιασώτες.

Να λιώνουν για το Γένος τους, να δίνουν τη ζωή τους
και να ‘χουν την πατρίδα τους ανάσα και πνοή τους.
Να έχουν και την πίστη τους βαθιά μες στην καρδιά τους,
για να την μεταδίδουνε σε όλα τα παιδιά τους.

Να ‘ χουν τον Καποδίστρια για πρότυπο μεγάλο
που η χώρα μας δεν γέννησε αντάξιό του άλλον…

Κωνσταντίνου Κωνσταντίνος, Φιλόλογος